Pewność siebie, poczucie własnej wartości… tak Egoizm?… tak Rozpusta?… koniecznie Jeszcze 10 minut temu rysowałem tą notkę przekonany, że mam w sobie dość siły. Zapadłem się znów w swoim narkotyku - pracy, która jako jedyna daje mi poczucie spełnienia. Gdy widzę efekt, jestem na fali… czuję, że idę na przód… że świat stoi przede mną otworem. Taki pewny siebie. Taki mocny. Ci co mnie znają dłużej, dobrze wiedzą, że tak nie jest. Jestem słaby. Tylko wciąż próbuję oszukać siebie. Próbuje gonić i mówić sobie, że jestem KIMŚ! Bo jestem kimś! Mam zajebiste CV, duże doświadczenie, wręcz ogromne jak na mój wiek. Tylko kim jestem dla siebie? Małym biednym naiwnym człowieczkiem, którego łatwo złamać. Który ufa, wierzy i zawsze dostaje po dupie. Który nie szanuje samego siebie, dlatego, że pozwala siebie nie szanować… A chciałby po prostu wymazać wszystko z pamięci i chociaż jedną noc spędzić z suchą poduszką…